Opakowania przeznaczone do kontaktu z żywnością służą zabezpieczeniu produktów spożywczych przed działaniem czynników zewnętrznych – wilgoci, promieniowania słonecznego, wysokich i niskich temperatur, a także zanieczyszczeń. Powinny więc charakteryzować się szczelnością, odpornością i higienicznością. By opakowania do żywności były w pełni bezpieczne dla konsumenta, muszą ponadto spełniać standardy opracowane przez odpowiednie instytucje polskie i europejskie.
Podstawa prawna wymagań stawianych producentom opakowań do żywności
Wymagania, jakie muszą spełnić opakowania do żywności, w Polsce regulowane są następującymi dokumentami prawnymi:
- Rozporządzenie (WE) nr 1935/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października 2004 w sprawie materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością,
- Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie wykazu substancji, których stosowanie jest dozwolone w procesie wytwarzania lub przetwarzania materiałów i wyrobów z innych tworzyw niż tworzywa sztuczne przeznaczonych do kontaktu z żywnością,
- Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia.
Obowiązujące na terenie całej Unii Europejskiej przepisy pozwalają na tworzenie list materiałów dopuszczonych do stosowania w pakowaniu żywności. Każde tworzywo, które trafia na listę, musi zostać uprzednio zatwierdzone przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności.
Jakie wymagania muszą spełnić opakowania do żywności?
Opakowania do żywności muszą być wykonane w sposób uniemożliwiający zanieczyszczenie produktów spożywczych składnikami tworzyw wykorzystanych w produkcji opakowań. Oznacza to, że wchodzące w kontakt z żywnością opakowania nie mogą:
- mieć konserwującego wpływu na żywność,
- powodować zmian składu żywności w stopniu niemożliwym do przyjęcia,
- zmieniać wyglądu, smaku oraz zapachu żywności w sposób, jaki mógłby wprowadzać konsumentów w błąd lub maskować nieprzydatność produktu do spożycia,
- wnikać w żywność w ilości mogącej powodować zagrożenie dla zdrowia i życia konsumenta,
- być wykonane z materiałów znajdujących się na liście substancji niedozwolonych w kontakcie z żywnością, o ile nie dopuszcza tego lokalne prawo.
Opakowania do żywności nie mogą być wykonane z materiałów wykazujących działanie mutagenne, rakotwórcze lub szkodliwe dla rozrodczości. W ich produkcji zabronione jest wykorzystanie barwników azotowych, rozjaśniaczy optycznych, które mogą przenikać do żywności, oraz chlorków, metali i innych substancji przekraczających normy określone w prawie. Wszelkie opakowania zadrukowane nie mogą ponadto wchodzić w kontakt z żywnością stroną pokrytą farbą drukarską. Opakowania do żywności, które sprzedawane są jako oddzielne produkty i w momencie wprowadzenia na rynek nie weszły jeszcze w kontakt z produktami spożywczymi, muszą posiadać właściwe oznaczenia informujące o ich przeznaczeniu – „do kontaktu z żywnością” – i zawierać informacje na temat producenta lub sprzedawcy.
Jakie wymagania muszą spełnić podmioty produkujące opakowania do żywności?
Producent opakowań do żywności musi posiadać niezbędne zezwolenia oraz bezwzględnie przestrzegać dobrych praktyk produkcyjnych i higienicznych. Jest zobligowany do przeprowadzania badań migracji mikroskładników opakowań wykonanych z plastiku lub innych tworzyw sztucznych. Producent ma ponadto obowiązek wykorzystywania wyłącznie materiałów spełniających konkretne wymagania jakościowe i przestrzegać zapisów zawartych w stosownych aktach prawnych, które regulują użycie między innymi:
- klejów,
- wyrobów ceramicznych,
- wyrobów gumowych,
- szkła,
- korka,
- żywicy,
- metalu i stopów metali,
- papieru,
- tektury,
- farb drukarskich,
- silikonów,
- drewna.
Zgodnie z obowiązującymi standardami i przepisami, producenci mają obowiązek poinformowania konsumentów o rodzaju materiału wykorzystanego do produkcji opakowań do żywności. Muszą oni ponadto przedstawić wykaz substancji, które mogą przeniknąć z opakowania do produktów spożywczych. Na etykietach umieszczonych na opakowaniach powinni również umieścić informacje dotyczące bezpiecznego przechowywania.
Standardy BRC
BRC, czyli British Retail Consortium, to brytyjska organizacja działająca od 1998 roku, która skupia brytyjskie, skandynawskie, duńskie oraz holenderskie sieci hipermarketów. Organizacja ta opracowała szczegółowe standardy dla producentów opakowań, znanych jako BRCGS Standard for Packing Materials. Standardy BRC dotyczą przede wszystkim producentów opakowań przeznaczonych dla żywności. Odnoszą się głównie do higieny zakresu produkcji oraz systemów zarządzania jakością. Certyfikat BRC przyznawany jest konkretnemu zakładowi produkcyjnemu na okres 12 lub 6 miesięcy w zależności od uzyskanego poziomu. Podstawą do uzyskania certyfikatu jest audyt oceniający poziom spełnienia wymagań standardów BRC GS.
Reply